Zij-instromer basisschool Hazennest in Tilburg
Yvonne van der Hoff
‘Als ik écht in mijn hart kijk, is dit de juiste keuze’
Als letselschadejurist had Yvonne van der Hoff (36) een goede baan met volop perspectief. Toch kwam de twijfel of ze dit tot haar pensioen wilde doen. Toen dat antwoord ‘nee’ bleek, volgde de vraag: wat dan wel? Ze stuurde begin 2022 een eerste mail om mee te kijken bij een school en startte in februari dit jaar het zij-instroomtraject.
“Ik zat als letselschadejurist eigenlijk best op mijn gemak. Toch denk ik dat ik altijd wel wist dat ik geen jurist in hart en nieren was”, vertelt Yvonne over het begin van haar zoektocht. Toen ze een paar jaar geleden zelf kinderen kreeg, kwam de vraag ‘ik moet nog 36 jaar werken. Wil ik dan dit blijven doen?’.
Twee routes naar leerkracht
Met haar hbo-opleiding kon ze niet de rechterlijke macht in. “Ik wilde sowieso iets heel anders doen.” Na een beroepskeuzetest en gesprekken met een loopbaancoach werd al snel duidelijk dat een dienstverlenend beroep bij haar past. “Tegelijk ging mijn oudste kind inmiddels naar school en ik voelde me daar erg thuis.” Het onderwijs kwam elke keer terug in haar oriëntatie. Daarop zocht Yvonne uit welke wegen ze kon bewandelen. “Ik had twee opties: deeltijd of zij-instroom. Het eerste voelde veiliger, want dan zou ik niet gelijk mijn carrière weggooien. Uiteindelijk was werken als jurist en studeren niet realistisch, zeker niet met een jong gezin.”
‘Het deeltijdtraject voelde eerst veiliger, want dan zou ik niet gelijk mijn carrière ‘weggooien’
Klikte van beide kanten
Dus besloot Yvonne dan maar ‘pats-boem’ over te stappen. “Dat is best spannend natuurlijk, want je hebt wel een hypotheek en verplichtingen. Maar als ik écht in mijn hart kijk, is dit de juiste keuze. Daar vertrouw ik op. Ik kende al wat mensen in het onderwijs en ben gewoon gaan vragen of ik eens mee kon kijken en lopen.” Tussen al die scholen zat ook Kindercampus Hazennest, een locatie van Mondiaen. “Het klikte daar van beide kanten. Nadat ik had gesolliciteerd op het zij-instroomtraject heb ik daar nog een gesprek gehad. Ik was op tijd begonnen met oriënteren, dus ik had een paar maanden de tijd voordat het zij-instroomtraject in februari zou beginnen.” Die tijd heeft ze nuttig gebruikt.
Eerste feestje afgezegd
“Ik vond het namelijk best heftig om na het geschiktheidsonderzoek, dat je eind juni afrondt, in september al gelijk voor een eigen klas te staan. Dus dacht ik: wat kan ik daaraan doen?” Daarom regelde Yvonne dat ze vanaf september 2023 al als onderwijsassistent bij Kindercampus Hazennest aan de slag kon. “Daardoor heb ik een halfjaar extra ervaring; dat geeft mij rust.” Inmiddels is ze per 1 februari officieel het zij-instroomtraject gestart. “De drukte begint nu echt. Er komt best veel op me af, maar dat wist ik van tevoren. Ik heb het eerste feestje al afgezegd”, voegt ze met een glimlach toe. “Je moet keuzes maken, want ik wil hier vol voor gaan.” Gelukkig is er op veel vlakken ondersteuning.
Samen optrekken
“Eind februari hadden we een kick-off met alle zij-instromers. Het is niet alleen fijn om wat meer informatie over het traject te krijgen, maar ook kennis te maken met elkaar. Je kunt samen optrekken en je vragen of onzekerheden delen.” Daarnaast heeft Yvonne de komende maanden verschillende begeleidingsavonden. Tot juni zijn de zij-instromers bezig met het voorbereiden van het geschiktheidsonderzoek. Fontys organiseert informatieavonden over het maken van het portfolio en de Wiscattoets. “Die laatste geeft mij best wat stress”, geeft ze eerlijk toe. “Als ik dat niet haal, ligt mijn droom misschien in duigen. Daarom is ook de extra begeleiding vanuit Mondiaen heel fijn.”
‘Ik voel me veilig en welkom, alsof het nooit anders is geweest’
Volle agenda
Tegelijk kan Yvonne alles wat ze nu al doet in de klas gebruiken voor haar geschiktheidsonderzoek. “Ik heb op maandag en vrijdag een vaste klas, groep vier. Daar begon ik met een keer een schrijfles, daarna een spellingles en zo werk ik toe naar een hele dag lesgeven.” Op donderdag is ze ondersteuner bij groep drie en de dinsdagen zijn voor studie. “Dan werk ik aan mijn portfolio, waarin ik mezelf moet beoordelen op onder meer leraarcommunicatie. En soms kijk ik die dag mee met een andere leraar.” Al met al een volle agenda, maar ze heeft het er graag voor over. “Ik ga met zoveel plezier naar mijn werk. Het is zo gezellig. Ik voel me veilig en welkom; alsof het nooit anders is geweest.”
Juffrouw Yvonne
Geeft het werk Yvonne al de voldoening die ze zocht? “Er zijn van dag tot dag zeker situaties waarin ik zie dat ik het verschil maak. Dat door mijn uitleg er een kwartje valt. Of ik op een andere manier help de leerlingen te laten groeien en bloeien. Al is het ook echt belangrijk om soms over een langere tijd terug te kijken om goed te zien welke ontwikkeling ze hebben doorgemaakt.” Ze hoopt tot aan haar pensioen in het onderwijs te kunnen werken. “Ik heb zelf een heel fijne basisschooltijd gehad. Al zegt straks – als ik met pensioen ga – maar één kind: ‘die juffrouw Yvonne, daar heb ik veel aan gehad’, dan doe ik het daarvoor. Ik denk echt dat ik hier helemaal op mijn plek zit.”