Pabo-ALO student

Lee Williams

‘Ik geniet ervan als kinderen merken dat ze het wèl kunnen’

Lee heeft nog niet zoveel vlieguren in het onderwijs gemaakt, maar is er nu al van overtuigd dat dit werk op zijn lijf geschreven is. Hij hing zijn legeruniform aan de wilgen en staat nu elke dag gelukkig voor de klas. Lee Williams is nog eerstejaars, maar als hij is afgestudeerd, mag hij als regulier leraar lesgeven in het basisonderwijs én als leraar bewegingsonderwijs lesgeven in het primair en voortgezet onderwijs. Deze combinatiemogelijkheid, die de Fontys Pabo aanbiedt, geeft vooral sportieve studenten een bredere basis en meer baanperspectieven.

Saluut

Lee: ‘Ik heb een behoorlijk pittige jeugd gehad. Ik zou net naar het VWO gaan toen mijn vader chronisch ziek werd en veel zorg nodig had. Door die intensieve mantelzorg, meehelpen met aankleden, het huishouden en koken, kon ik me niet meer goed op mijn studie richten en ben ik noodgedwongen VMBO TL gaan doen. Mijn familie was belangrijker, dat ging voor. Mijn vader overleed toen ik 15 was. Op school boden ze me de mogelijkheid om weer op te stromen naar de havo. Maar aan het eind van mijn vmbo had ik niet zo’n zin om nog twee jaar naar school te moeten. Ik wilde meer actie en wilde liever militair worden. Ik koos voor de VEVA, niveau 3, ter voorbereiding op de sergeanten opleiding, omdat ik dan wat meer verantwoordelijkheden zou hebben om mee na kon denken over beslissingen.

‘Ik besefte dat mijn hart ligt bij lesgeven’

Ommezwaai

Toen ik op mijn 17e de Koninklijke Militaire School ging doen en les gaf aan mijn mede studenten van de sergeanten opleiding, merkte ik dat ik lesgeven eigenlijk het leukste deel van de opleiding vond. Zeker toen ik op een gegeven moment ook les ging geven aan de leerlingen van de VEVA. In totaal heb ik 5 jaar als soldaat bij defensie gewerkt. Het is zoals ze het in hun wervingsfilmpjes laten zien inderdaad veel fysieke inspanning en avontuur. Stoere pantservoertuigen en gevechtsoefeningen, ook internationaal. De realiteit was echter niet altijd even spannend. Veel routine en veel herhalingen en vaak moest je lang wachten tot een volgende actie. Ik wist dat ik dat niet mijn hele leven wilde blijven doen en ik besefte dat mijn hart ligt bij lesgeven.

Positieve energie

In de korte tijd dat ik nu met het onderwijs heb kennisgemaakt, zie ik enorm veel uitdaging en variatie. Op mijn stageschool geef ik les aan groep 4 en geef ik gymles aan alle klassen. Ieder kind vraagt een eigen benadering. Je hebt te maken met allerlei verschillende culturen en elke dag is anders. Dat is wat ik leuk vind. Wat ik ook als een groot verschil beschouw, is de waardering van collega’s. Bij defensie ben je een soort pion op een speelbord en moet je telkens maar afwachten wat ze voor je in petto hebben. Op school krijg ik zoveel positieve energie van de kinderen, hoe ze ’s ochtends naar me toe komen gerend, me verwelkomen en een knuffel komen geven. Dat vind ik superleuk. Al in de tweede les kreeg ik een tekening van een kind mee naar huis. Die hangt op mijn koelkast. Ik heb het idee dat ik echt iets kan betekenen voor de leerlingen. Ik geniet er vooral van als ik zie dat een kind ergens beter in wordt. Als het eerst niet lukt en dat het kind na verloop van tijd ineens de slag te pakken heeft. Dat geeft zoveel voldoening. Geweldig. Ik had een kind in de groep die niet kon duikelen. Het lukte telkens maar niet. Toen heb ik gevraagd om het vanuit stilstand eens te proberen. Na een paar keer oefenen, lukt het uiteindelijk wel en was het kind superblij. Daar doe ik het voor. In het leger zeggen ze wel eens dat je als hoger doel het land dient. Ik denk dat je vooral je maten wil helpen. Daarvoor ga je door het vuur. In het onderwijs gaat het in alles om de relaties die je bouwt. Mijn keuze om voor de klas te gaan staan, betekende ook dat ik mijn inkomen heb ingeleverd. Ik had een goede baan met een mooi salaris met allerlei voordelen en extra’s, die bij het beroep horen. Het salaris in het onderwijs is niet slecht, maar dat moet niet je motivatie zijn.

Hoge verwachtingen

Ik doe de Fontys Pabo in Eindhoven en heb daar ook mijn stageschool. De gymlessen geef ik met een jonger stagemaatje. Afwisselend zijn we lesgever en ondersteuner. De ene keer voor leerlingen van de onderbouw, de andere keer voor leerlingen van de midden- of bovenbouw. Waar ik energie van krijg is als ik kinderen het gevoel kan geven dat ze iets wèl kunnen. Kinderen die ergens moeite mee hebben, wil ik helpen om verder te komen met mijn enthousiasme en motivatie. Ik ben ervan overtuigd dat je hoge verwachtingen moet hebben en dat kinderen succes moeten ervaren. Ik had laatst een leerling die door een armwond niet kon schrijven. Hij bleef maar zeggen, ik kan het niet, ik doe alles fout. Toen ben ik erbij gaan zitten en hebben we het gehad over wat het kind allemaal wel kon. Even later zat hij gewoon de sommen op de tablet te maken. Ik herken die houding overigens uit mijn eigen basisschooltijd. Ik werd ook een lastig kind genoemd door de leerkracht. Zij verwachtte niet veel van mij, waarschijnlijk mede door de lastige thuissituatie. Misschien dat ik daardoor nu zo gebrand ben om kinderen in zichzelf te laten geloven.

Tweede thuis

Voor mij voelt het werk op school als thuiskomen. Het is net alsof ik er mijn familie tegenkom, mensen die blij zijn dat ik er ben. De natuurlijke spontaniteit van kinderen en de affectie die ik ervaar, vind ik goud waard. Ik haal veel voldoening uit de fijne sfeer, het vertrouwen en de onderlinge waardering op school. Onderwijs is zeker niet soft. Je moet orde kunnen houden en autoriteit uitstralen. Aandacht kunnen geven aan kinderen die wat meer uitleg nodig hebben, maar ook aan kinderen die meer- en hoogbegaafd zijn. Zij hebben vaak op sociaal gebied wat uitdagingen.

Spelenderwijs

Mensen die al lang niet meer een school van binnen gezien hebben, zullen verbaasd zijn over de inzet van technologie, maar ook over de creatieve oplossingen die door een team worden bedacht. Voor mij is het belangrijk dat kinderen plezier in leren hebben. In een taalles besteed ik bijvoorbeeld aandacht aan woordenschat door het spelletje hints te spelen. Door woorden uit te beelden, onthouden ze die beter. Ik heb de indruk dat onderwijs gebaseerd op onderzoekend leren, goed bij mij past. Ik geloof er ook in dat een kind beter leert als het tutor is voor een ander kind. Ik betrek een goede leerling dan ook vaker als hulpje bij lees-of rekenlessen.

‘Om niet vast te roesten, moet je je kunnen aanpassen en flexibel zijn’

Blijven leren

Ik ben behoorlijk leergierig. Ik wil graag dat het onderwijs zich ontwikkelt en daarvoor moet je als leraar ook aan jezelf blijven werken. Blijven leren om zo goed mogelijk te zijn. Leerlingen hebben er recht op dat je door-ontwikkelt en nieuwe mogelijkheden in je onderwijs toepast. Om niet vast te roesten, moet je je kunnen aanpassen en flexibel zijn. Nou, dat breng ik al mee vanuit mijn periode bij het leger.

Volgende stap

Sinds ik de PABO-ALO opleiding doe, ben ik in een andere levensfase gekomen. Ik neem veel meer verantwoordelijkheid voor mijn keuzes en ik ben meer gemotiveerd om initiatief te nemen. Ik wil onder andere in het bestuur van de studievereniging, waarmee we allerlei activiteiten organiseren. Ik ben ervan overtuigd dat ik iets doe waarmee ik het verschil voor kinderen maak. Mijn zelfbeeld is er niet alleen beter door geworden, ik ben ook graag ambassadeur voor dit vak. Voor mezelf is het nu tijd om te settelen. Eerst nog een reis om de wereld maken en dan een gezin stichten. En dan wil ik later zeker drie of vier kinderen.