directeur van De Bron in Goirle

Corinne Aerts

‘Ik was op zoek naar werk met betekenis’
‘Als schoolleider bouw ik samen met het team aan ontwikkeling’

Corinne Aerts is directeur van De Bron in Goirle. Ze komt uit een gezin met twee jongere broers, een zorgzame moeder en een hardwerkende vader, die zichzelf wist op te werken van monteur naar directeur van een tapijtfabriek. ‘Dat ambitieuze heb ik niet van een vreemde’, aldus Corinne. Hoewel beschermd opgegroeid, was er voldoende ruimte voor persoonlijke ontplooiing. Na het VWO deed Corinne de studies Bedrijfseconomie en Bedrijfskunde en ging ze aan de slag bij een grote verzekeringsmaatschappij. Het bedrijf bood met interne opleidingen volop kansen voor verdere groei, ook op het gebied van persoonlijke ontwikkeling.

Lekker complex

Corinne: ‘Ik had het goed, een gelukkig gezinsleven en een goed salaris, maar toch begon het op een gegeven moment bij mij te knagen. Vooral qua balans tussen werk en privé. Ik vroeg me steeds vaker af, is dit wat ik zoek? Wil ik dit blijven doen? Wat vind ik echt belangrijk in het leven? Ik stond op een dag te praten met een andere moeder op school, die wat aan het mopperen was over de directeur. Ze vertelde me dat ik het in die positie waarschijnlijk beter zou doen. Nou was ik daar toen niet naar op zoek, maar het zette me wel aan het denken. Wat me aansprak in de rol van directeur basisschool was de complexiteit en variatie van de werkzaamheden. Het is een baan waarin meerdere competenties worden aangesproken en dat beviel me wel. Bovendien vond ik het een belangrijk voordeel dat je in het onderwijs bijdraagt aan een duidelijke maatschappelijke waarde. In mijn baan bij de verzekeraar stond ik ver van de klant af en had ik helemaal niet het gevoel betekenisvol werk te doen. Ik miste de zingeving. Dat het onderwijs niet altijd de meest rooskleurige reputatie had, boeide me niet. Mensen vinden altijd ergens iets van. Ik wil zoiets zelf kunnen onderzoeken en mijn eigen conclusies trekken. Bovendien denk ik dat geen enkele baan perfect is. Het is ook wat je er zelf van maakt. Wat me aanspreekt in mijn huidige functie is dat ik voor een groot deel de regie heb over hoe ik de zaken met mijn team aanpak. Dat ik de verantwoordelijkheid heb om samen met mijn team de kwaliteit van het onderwijs te waarborgen. Dat doen we in een maatschappelijke context, waarin heel veel uitdagingen spelen.

‘In het onderwijs draag je bij aan een duidelijke maatschappelijke waarde’

Leren door ervaring

Even terug naar mijn oriëntatiefase: Ik wist wat ik niet meer wilde en ook dat het onderwijs paste bij wat ik belangrijk vind. De volgende stap was dat ik ging solliciteren op vacatures. Aanvankelijk alleen om te ervaren hoe die gesprekken zouden gaan en of ik kans maakte om aangenomen te worden. Op een gegeven moment had ik een grote stichting aangeschreven en werd ik gelijk afgewezen. Aangezien ik wilde weten wat de motieven hiervoor waren, heb ik gebeld of ik toch niet op gesprek kon komen. Daar stemde de bestuurder uiteindelijk ook mee in en het leverde me waardevolle inzichten op. Ik had geen ervaring, dat woog zwaar mee. Ik besloot mijn schoolleiders studie af te ronden, waarin ik ook veel praktijkopdrachten moest doen op stagescholen. Tijdens mijn tweede stage kwam er een vacature vrij, waarop ik toen meteen heb gesolliciteerd. Dat was de school waar ik nu werk. Voor dit bestuur (Edu-Ley in Goirle) was ik de eerste schoolleider van buiten die werd aangenomen. Dat was wennen voor alle partijen. Gelukkig kreeg ik goede ondersteuning, onder andere in de vorm van externe coaching en ik had geregeld gesprekken met de andere directeuren van de stichting aan wie ik al mijn vragen kon stellen.

Kies wat bij jou past

Wat leidinggeven betrof had ik weinig onzekerheid. Dat gold ook voor de bedrijfsvoering kant van het werk. Daar had ik immers al de nodige ervaring in opgebouwd. Wat ik lastiger vond, was de communicatie met ouders en soms de typische onderwijscultuur, de gehechtheid aan bepaalde patronen. Ook zie ik verschil tussen scholen en stichtingen onderling als het gaat om ruimte voor ontwikkeling. In een kleine stichting heb je meer vrijheid en minder mogelijkheden qua interne opleiding. In een grotere stichting is dat precies andersom. Voor kandidaten betekent dit dat ze zichzelf moeten afvragen wat ze belangrijk vinden en waar ze het beste tot hun recht komen. Die verschillen zullen overigens naar mijn gevoel wel afnemen als de samenwerking tussen de besturen intensiever wordt.

Neem de tijd om te groeien

Het eerste halfjaar in mijn functie had ik tijd nodig om iedereen te leren kennen en vertrouwen te bouwen. Er waren nogal wat wisselingen in de directie geweest en er was wat achterstallig onderhoud om het zo te noemen. Ik ben vooral met een open blik het gesprek in gegaan, nieuwsgierig naar de manier waarop het allemaal liep en waarom bepaalde keuzes werden gemaakt. Als ik iets mee kan geven aan nieuwkomers is om jezelf de tijd te gunnen om in de functie te groeien. Niet te snel denken dat je het niet redt. Juist door in gesprek te blijven en stap voor stap met elkaar afspraken te maken, breng je de gewenste beweging op gang.

‘Bewaar je onbevangenheid en onafhankelijkheid’

Kritische blik

Wat ik meenam vanuit mijn vorige functie was onder andere organisatie inzicht, leiderschapsvaardigheden en financiële expertise. En in brede zin, de blik van buitenaf, waardoor ik bestaande patronen kon bevragen. Hoewel je gaandeweg toch steeds meer onderdeel wordt van de groep, is het ook goed om in bepaalde mate die onbevangenheid en onafhankelijkheid te bewaren. De kritische kijk waardoor je sommige keuzes ter discussie kan stellen. Mijn motto is altijd: maak soms even pas op de plaats en vraag je af waarom iets nodig is. Schiet niet meteen in de doe-modus, maar onderzoek eerst wat de meerwaarde van een bepaalde aanpak is. Het mooie van een team is dat je elkaar kan aanvullen qua expertises. Je hoeft dus niet alles zelf te kunnen en je hoeft niet allemaal hetzelfde te kunnen.

Ook dit is onderwijs

In de periode van de schoolsluiting vanwege Corona werd ik geraakt door de grote waardering die collega’s voor elkaar uitspraken. Er werd veel van iedereen gevraagd. We werden in het diepe gegooid als het ware, maar ik heb ervaren dat het team veerkrachtig is en zich enorm heeft ingezet om het thuisonderwijs op een goede manier te organiseren. Er was veel verbinding, veel empathie. Dat zijn echt de sterke punten van het onderwijs.

Werk aan de winkel

Ik zie graag dat het onderwijs verder ontwikkelt naar zelfverantwoordelijkheid, dat er ruimte is om eigen keuzes te maken, aansluitend op de behoeften van kinderen. In mijn ideale school zijn er geen schotten tussen onderwijs en zorg. Kinderen krijgen er een goede basis en we halen de wereld de school binnen, zodat ze begrijpen waarom ze iets leren en het daardoor betekenisvol wordt. Als je ziet hoe snel de ontwikkelingen gaan in ICT, hoe kennisdeling en communicatie veranderen, dan moet het onderwijs daarin niet volgen, maar juist voorop lopen.